fprintf <STDIO.H>
printf <STDIO.H>
Składnia: 
      int fprintf (FILE *stream, const char *format [, argument, ...]);
      int printf  (              const char *format [, argument, ...]);

gdzie:
stream - wskaźnik do strumienia, do którego zapisujemy sformatowane dane.
format - łańcuch formatujący.
argument - 1 lub więcej parametrów, ktrórych wartości mają być sformatowane zgodnie z kodem podanym w parametrze format.

Opis
fprintf wysyła sformatowany ciąg znaków i wartości zmiennych do podanego strumienia.
printf wysyła sformatowany ciąg znaków i wartości zmiennych do standardowego strumienia wyjściowego (stdout).
Funkcje akceptują zmienną ilość parametrów. Wartość każdego argumentu jest formatowana zgodnie z kodem podanym w formacie, a następnie wyświetlana lub zapisywana do pliku. Pierwszy kod formatujący jest używany dla pierwszego argumentu, drugi dla drugiego, itd.
Jeżeli podamy więcej argumentów niż kodów formatujących, to dodatkowe argumenty są ignorowane.
Jeżeli podamy mniej argumentów niż kodów formatujących, to wynik działania funkcji będzie przypadkowy.

Zwracana wartość:

  • powodzenie - ilość zapisanych (wyświetlonych) bajtów;
  • błąd - znacznik końca pliku (EOF).
Specyfikacja formatu: 
  %[znacznik][szerokość][.precyzja][h|l|L]typ
Każda specyfikacja musi zaczynać się od znaku % i zawierać co najmniej typ. Pozostałe pola specyfikacji formatu są opcjonalne. Wszystkie pola formatu mają stałą pozycję w łańcuchu formatującym: można je opuścić, ale jeżeli występują, to muszą byc podane w kolejności takiej, jak w powyższym zapisie.
Pole Opis
znacznik Jeden lub więcej znaków określających wyrównanie, zapis znaku liczby i kropki dziesiętnej:
- Wyrównanie wyniku do lewej strony z uzupełnieniem z prawej spacjami. Domyślnie wynik jest wyrównywany do prawej i uzupełniany z lewej spacjami lub zerami.
+ Liczba zawsze poprzedzana znakiem + lub -. Domyślnie: znak + jest pomijany.
spacja Liczby dodatnie poprzedzane są spacją. Domyślnie: nie ma żadnych odstępów.
#
  • dla typów o, x, X drukowany jest odpowiednio przedrostek O, Ox, OX;
  • dla typów e, E, f wymusza drukowanie kropki dziesiętnej;
  • dla typów g i G - drukuje kropkę dziesiętną i wszystkie nieznaczące zera.
szerokość Minimalna liczba znaków użytych do zapisu. Liczby krótsze uzupełniane są do podanej szerokości spacjami z lewej strony. Jeżeli szerokość podamy w formie 0n, to uzupełnia z lewej strony zerami. Jeżeli liczba jest dłuższa od pola szerokość, to będzie miała przydzielona niezbędną ilość znaków, aby wyświetliła się cała, niezależnie od wartości pola szerokość
.precyzja Maksymalna ilość znaków lub miejsc po kropce dziesiętnej do zapisu. Dla liczb całkowitych - minimalna ilość użytych cyfr.
  • - typy: d, i, o, u, x, X - wartości krótsze dopełniane są z lewej strony zerami, dłuższe - zawsze wyświetlane w całości;
  • - typy: e, E, f - ilość miejsc po kropce dziesiętnej;
  • - typy: g, G - maksymalna liczba cyfr znaczących;
  • - typ c - bez znaczenia;
  • - typ s - maksymalna ilość wyświetlanych znaków (reszta jest obcinana).
h|l|L Modyfikacja domyślnych wartości dla pola typ:
h - podajemy dla typów całkowitych (d, i, o, u, x, X), aby zaznaczyć, że parametr jest liczbą typu short int
l - podajemy dla typów całkowitych (d, i, o, u, x, X), aby zaznaczyć, że parametr jest liczbą typu long int
L - podajemy dla typów rzeczywistych (e, E, f, g, G), aby zaznaczyć, że parametr jest liczbą typu long double
typ Typ konwersji argumentu:
  • Liczby:
  • d - całkowita liczba dziesiętna ze znakiem
  • i - całkowita liczba dziesiętna ze znakiem
  • u - całkowita liczba dziesiętna bez znaku
  • o - całkowita liczba ósemkowa bez znaku
  • x - całkowita liczba szesnastkowa bez znaku (z cyframi: a, b, c, d, e, f)
  • X - całkowita liczba szesnastkowa bez znaku (z cyframi: A, B, C, D, E, F)
  • f - liczba rzeczywista ze znakiem w formacie [-]dddd.dddd
  • e - liczba rzeczywista ze znakiem w formacie [-]d.dddd e [+/-]ddd
  • E - to samo co e, ale jako znak wykładnika występuje litera E
  • g - liczba rzeczywista ze znakiem w formacie e lub f: wybierany jest format pozwalający na bardziej zwięzłe wyprowadzenie wyniku
  • G - to samo co g, ale jako znak wykładnika występuje litera E
  • Znaki:
  • c - pojedyńczy znak
  • s - łańcuch znaków zakończony znakiem NULL
  • % - znak %

Przykład fprintf: 


#include <stdio.h>



int main(void)

{ FILE *stream;

  int i = 100;

  char c = 'C';

  float f = 1.234;



  stream = fopen("TEST.$$$", "w+");



  fprintf(stream, "%d %c %f", i, c, f);



  fclose(stream);

  return 0;

}

Przykład printf: 


// Tabela ASCII dla znaków o kodach 32 do 127

// dla każdego kodu wyświetlana jest jego wartość:

// dziesiętnie, znak, szesnastkowo i ósemkowo

#include <stdio.h>



int main(void)

{ FILE *stream;

  int i;



  for (i=32 ; i<=127 ; i++)

     printf("%3d %c %2X %3o\n\r", i, i, i, i);



  return 0;

}