| Przykładowy program w C++: |
| |
| |
|
| |
|
#include <iostream.h>
#define PI 3.14158
#define KW(x) ((x)*(x))
|
|
dyrektywy preprocesora |
|
| |
|
double pole;
double pole_kola(double);
|
|
deklaracje zmiennych
i funkcji |
|
| |
|
main(int argc, char **argv)
|
|
funkcja main |
| { |
| |
|
double promien;
if (argc<2) exit(0);
promien = atof(argv[1]);
pole = pole_kola(promien);
cout << "Pole koła o promieniu "
<< promień << " wynosi "
<< pole << endl;
|
|
ciało funkcji |
| } |
| |
|
| |
|
double pole_kola(double r)
{
return (PI * KW(r));
}
|
|
inne funkcje |
|
| |
|
| |
Dyrektywy preprocesora
Preprocesor uruchamiany jest automatycznie przez kompilator jeszcze przed
rozpoczęciem właściwej kompilacji. Przetwarza on wszystkie dyrektywy zapisane
w tekście programu. Dyrektywy to wiersze rozpoczynające się od znaku #.
Pozwala to na dzielenie tekstu źródłowego programu na moduły prostsze do
przeglądania, analizy i poprawiania oraz ułatwia dostosowanie programu
do różnych systemów operacyjnych.
Pokaż opis dyrektyw preprocesora
Deklaracje zmiennych
i stałych
Czasem trzeba w programie przechować jakieś wartości. Służy do tego pamięć RAM. Jednak odwoływanie się do komórek pamięci po ich numerach byłoby
strasznie niewygodne. Dlatego komórkom pamięci w programach nadaje się nazwy, po których łatwiej się zorientować, co się w nich znajduje.
Taki nazwany obszar pamięci to właśnie jest zmienna. Dodatkowo, żeby nie było pomyłek, każda zmienna ma swój typ określający, jakiego rodzaju wartości może przechowywać.
Jeżeli pewnym komórkom pamięci przypiszemy na początku programu wartości z zastrzeżeniem, że nie wolno ich zmieniać, to tego typu "zmienne" nazywamy stałymi.
Pokaż opis zmiennych i ich typów
Funkcja main
Każdy program w C++ musi zawierać funkcję o nazwie main. Działanie programu zawsze rozpoczyna się od tej funkcji niezależnie od tego, gzie jest ona umieszczona.
Wszystko, co się w niej znajduje (między znaczkami { i }) zostanie wykonane.
Tu właśnie umieszcza się instrukcje sterujące pracą programu.
W C++ każda instrukcja musi się kończyć średnikiem. Inaczej kompilator wyświetli błąd.
Ciało funkcji
Ciało funkcji jest wykonywalna część programu. Tutaj deklarujemy wszystkie zmienne, które mają być widziane wewnątrz funkcji.
Przede wszystkim zaś tutej wpisujemy wszystkie instrukcje, które program ma wykonać. Żadna instrukcja programu
nie może znaleźć się poza ciałem funkcji, gdyż wygeneruje to błąd już podczas kompilacji.
Ciało funkcji zawsze otwieramy nawiasem { i zamykamy nawiasem }.
Pokaż opis operatorów
Pokaż opis instrukcji języka C++
Pokaż opis funkcji bibliotecznych
Funkcje użytkownika
Funkcja to coś przypominające mini-program. Funkcja zawiera
listę rozkazów służących do wykonania typowych operacji (np.
czyszczenie ekranu, wyświetlanie menu, wydruk, czy sortowanie
listy imion). W programach posługujemy się zwykle wieloma
funkcjami. Poznałeś już najważniejszą funkcję - main(). W
C++ możesz posługiwać się gotowymi funkcjami (tzw.
bibliotecznymi), a także tworzyć nowe, własne funkcje.
Funkcja może, ale nie musi zwracać wartość do programu -
dokładniej do funkcji wyższego poziomu, z której została
wywołana. W ciele funkcji służy do tego instrukcja return. Zwracana wartość powinna być zgodna z typem funkcji.
Funkcja może być bezparametrowa lub pobierać jakieś parametry od funkcji wywołującej.
Pokaż opis funkcji użytkownika
Uwaga: w języku C++ przyjęto pewne maniery nadawania nazw-identyfikatorów ułatwiające rozpoznawanie typu nazwanego obiektu:
- nazwa() - nazwa funkcji małymi literami
- słowa kluczowe i nazwy zmiennych - małymi literami
- STAŁE - nazwy stałych najczęściej wielkimi literami
- long - typy danych podstawowe
- _NAZWA - nazwy stałych predefiniowanych przez producenta
- __nazwa lub __nazwa__ - identyfikatory charakterystyczne dla danej wersji kompilatora
itp., których to zwyczajów postaram się przestrzegać w tych tekstach...