AlgorytmyTurbo PascalC++Struktura programuDyrektywy preprocesoraZmienne i stałeOperatoryInstrukcje programoweBibliotekiFunkcje użytkownikaKurs C++Część 01Część 02Część 03Część 04Część 05Część 06Część 07Część 08ZadaniaJavaVisual Basic 6 Aplikacje internetowe MySQL Excel DOS

C++: Dyrektywy preprocesora

Dyrektywa #include ma jedną z 2 postaci:

lub

Dyrektywa #include służy do włączania pliku o podanej nazwie do kompilowanego programu.
W pierwszej postaci plik o podanej nazwie jest poszukiwany w katalogach systemowych kompilatora.
W drugiej postaci plik jest najpierw poszukiwany w katalogu bieżącym (tym, w którym zapisany jest kompilowany program). Jeśli tam nie zostanie znaleziony to poszukiwanie jest kontynuowane tak samo, jak w pierwszej postaci, czyli w katalogach systemowych kompilatora.

Do tworzenia makrodefinicji służy dyrektywa #define. Składnia:

lub

Pierwsza postać zleca preprocesorowi zastąpienie każdego wystąpienia identyfikatora wskazanym ciągiem_symboli. Spacje rozpoczynające i kończące ciąg_symboli są usuwane.

Przykład:
   #define WIERSZY 10
   #define KOLUMN 5
   ...
   int tablica[WIERSZY][KOLUMN];

deklaracja tablicy tablica zostanie zamieniona w następujący sposób:

Druga postać dyrektywy #define służy do definicji tzw. makra funkcyjnego. W tej dyrektywie pomiędzy identyfikatorem i nawiasem otwierającym ( nie może być spacji. W programie każde wystąpienie identyfikatora, po którym następuje nawias oraz ciągi identyfikatorów oddzielone przecinkami i zakończone nawiasem zamykającym są traktowane jako makrodefinicje. Makrodefinicje zastępuje się ciągiem_symboli podanym w makrodefinicji. Spacje rozpoczynające i kończące ciąg_symboli są usuwane. W podanym ciągu każde wystąpienie identyfikatora z listy parametrów (id1, id2, ...) zastępuje się parametrami aktualnego makrowywołania. Liczba parametrów w makrodefinicji musi być taka sama, jak w makrowywołaniu.

Przykład:
   #define MIN(x, y) (((x) < (y)) ? (x) : (y))
   ...
   a = MIN(i, j);

przypisanie zostanie zastąpione przez:

   a = (((i) < (j)) ? (i) : (j);

Przy definiowaniu makrodefinicji funkcyjnych należy wszystkie argumenty ujmować w nawiasy - makrodefinicje są rozwijane tekstowo przez preprocesor, co może powodować nieoczekiwaną zmianę znaczenia pewnych zapisów, jak np.:

   #define SQR(x) x*x
   ...
   res = SQR(a+4);

spowoduje rozwinięcie do postaci:

   res = a+4*a+4;

podczas, gdy my byśmy oczekiwali, że otrzymamy wyrażenie:

   res = (a+4)*(a+4);

Uwagi:

1. Panuje konwencja pisania identyfikatorów w makrodefinicjach wielkimi literami.
2. W rozwiniętym makrowywołaniu poszukiwane są kolejne identyfikatorów do rozwinięcia.
3. Nie jest możliwe rozwinięcia rekurencyjne.
4. Nie jest możliwe potraktowanie rozwiniętego tekstu jako nowej dyrektywy preprocesora.

Dyrektywa #undef służy do unieważniania wcześniej zdefiniowanego makra. Składnia:

Jeżeli istnieje konieczność warunkowej kompilacji fragmentów programu, to możemy do tego celu użyć jednej z poniższych składni:

lub lub

Dyrektywy #elif i #else są we wszystkich przypadkach opcjonalne.
W dyrektywach #if, #elif, #ifdef i #ifndef muszą występować wyrażenia stałe (takie, których wartość jest znana podczas kompilacji).
Odpowiedni fragment kodu jest włączany do kompilowanego programu lub nie w zależności od tego czy prawdziwy jest podany warunek, czy nie.

Przykłady:

Różny sposób znalezienia minimalnej wartości w zależności od tego, czy zdefiniowano symbol MIN, czy nie:

   #ifdef MIN
      a = MIN(i, j);
   #else
      a = (i < j) ? (i) : (j);
   #endif

W zależności od zdefiniowanego symbolu dołączane są różne pliki nagłówkowe do obsługi grafiki:

   #if defined(MSC)
      #include <graph.h>
   #elif defined(TURBOC)
      #include <graphics.h>
   #endi

Pewne makra są zdefiniowane przez kompilator i mogą być używane podczas kompilacji:

__LINE__	stała dziesiętna zawierająca nr bieżącego wiersza pliku źródłowego
__FILE__	stała tekstowa zawierająca nazwę kompilowanego pliku
__DATE__	data kompilacji jako tekst w postaci: Mmm d rrrr
__TIME__	czas kompilacji jako tekst w postaci: gg:mm:ss
__cplusplus	oznacza kompilację w standardzie C++

Oprócz podanych wyżej predefiniowanych makr występujących w każdym kompilatorze, niektóre kompilatory mogą predefiniować swoje własne specyficzne makra. Ich spis oraz znaczenie jest opisane w dokumentacji takiego kompilatora.