AlgorytmyTurbo PascalC++JavaVisual Basic 6 Aplikacje internetowe MySQL Excel Podstawowe pojęcia Wprowadzanie danych Funkcje wbudowane Wykresy Matematyka Bazy danych Tabele przestawne Zadania Kurs Excel'a Lekcja 1 Lekcja 2 Lekcja 3 Lekcja 4 Lekcja 5 Lekcja 6 Lekcja 7 Lekcja 8 Lekcja 9 Lekcja 10 Test 1 Test 2 Zrób to sam DOS

Excel - Funkcje wbudowane

Poniżej znajdziesz krótkie charakterystyki poszczególnych grup funkcji arkuszowych Excel'a. Pominięta jest tylko grupa funkcji inżynierskich wymagająca zainstalowania dodatku Analisys Toolpack. W arkuszu można korzystać z ponad 200 funkcji. Tutaj przedstawione są jedynie opisy funkcji najczęściej używanych (tych, które powinieneś znać). Dla bardziej skomplikowanych funkcji lub ich mniej typowego użycia dołączone są również przykłady.

 

Za pomocą funkcji matematycznych i trygonometrycznych można wykonywać proste i złożone obliczenia matematyczne takie, jak obliczanie całkowitej sumy zakresu komórek lub sumy zakresu komórek w zakresie, które spełniają warunek w innym zakresie albo zaokrąglanie liczb.

MOD - wartość reszty dzielenia liczb całkowitych; wynik ma znak dzielnika

	Składnia: MOD(liczba ; dzielnik)
	liczba	liczba, dla której należy wyznaczyć resztę
	dzielnik	liczba, przez którą należy podzielić; jeśli dzielnik jest równy 0, MOD podaje wartość błędu #DZIEL/0!

MODUŁ.LICZBY - wartość bezwzględną liczby

	Składnia: MODUŁ.LICZBY(liczba)
	liczba	liczba rzeczywista, której wartość bezwzględną należy obliczyć

SUMA - suma wszystkich liczb w liście argumentów.

	Składnia: SUMA(liczba1 ; liczba2 ; ...)
	liczba1, liczba2,...	do 30 argumentów, które chcemy zsumować

Uwagi:

• Obliczane są liczby, wartości logiczne, reprezentacje tekstowe, które zostaną wpisane bezpośrednio do listy argumentów.
   
• Jeśli argument jest tablicą lub adresem , to sumy obliczane są tylko w tej tablicy lub adresie. Pominięte zostaną puste komórki, wartości logiczne, tekst lub wartości błędów w tablicy lub adresie.
   
• Argumenty, które są wartościami błędów lub tekstem, których nie można przekształcić, powodują występowanie błędów.
   

Przykłady:

SUMA("3" ; 2 ; PRAWDA) jest równe 6: tekst przekształcany w liczby, a wartość PRAWDA w liczbę 1
Jeżeli A1 zawiera "3", a B1 zawiera PRAWDA, wtedy:
SUMA(A1 ; B1 ; 2) jest równe 2, ponieważ adresy nie są przekształcane do wartości nieliczbowych w adresach

SUMA.JEŻELI - sumuje komórki spełniające podane kryteria.

	Składnia: SUMA.JEŻELI(zakres ; kryteria ; suma_zakres)
	zakres	zakres komórek, które należy przeliczyć
	kryteria	kryteria w postaci liczby, wyrażenia lub tekstu określające, które komórki będą dodane
	suma_zakres	komórki do zsumowania; sumowane tylko wtedy, gdy odpowiadające im komórki w zakresie spełniają kryterium. Jeśli suma_zakres zostaje pominięte, to sumowane są komórki w zakresie

Przykład:

Zakładając, że A1:A4 zawiera odpowiednio wartości: 100, 200, 300, 400, a B1:B4: 7, 14, 21, 28, to:
SUMA.JEŻELI(A1:A4 ; ">160" ; B1:B4) zwróci 63

ILOCZYN - mnoży wszystkie argumenty i podaje w wyniku ich iloczyn.

	Składnia: ILOCZYN(liczba1 ; liczba2 ; ...)
	liczba1, liczba2,...	liczby (do 30), które chcemy pomnożyć

• Obliczane są argumenty będące liczbami, wartościami logicznymi lub tekstowymi reprezentacjami liczb. Argumenty typu numery błędów czy teksty, których nie można przekształcić na liczby, spowodują błędy.
   
• Jeśli argument jest tablicą lub adresem, to obliczane będą wyłącznie liczby zawarte w danej tablicy czy adresie. Puste komórki, wartości logiczne, tekst lub wartości błędów są ignorowane.
   

Przykłady:

Jeśli komórki A2:C2 zawierają 5, 15 i 30:
ILOCZYN(A2:C2) jest równe 2250
ILOCZYN(A2:C2 ; 2) jest równe 4500

SILNIA - oblicza wartość silni.

	Składnia: SILNIA(liczba)
	liczba	nieujemna liczba całkowita, której silnię należy obliczyć. Jeśli liczba nie jest całkowita, zostanie obcięta do liczby całkowitej

Przykład:

SILNIA(1,9) jest równe SILNIA(1) jest równe 1

PIERWIASTEK - dodatni pierwiastek kwadratowy liczby.

	Składnia: PIERWIASTEK(liczba)
	liczba	liczbą, dla której obliczany będzie pierwiastek. Dla argumentu ujemnego, funkcja podaje w wyniku wartość błędu #LICZBA!

POTĘGA - wartość liczby podniesionej do potęgi.

	Składnia: POTĘGA(liczba ; potęga)
	liczba	podstawa potęgi (dowolna liczba rzeczywista)
	potęga	wykładnik potęgi, do jakiej podnoszona jest podstawa

Operatora "^" można używać zamiast POTĘGA, aby wskazać, do której potęgi ma być podniesiona podstawa, jak np. 5^2. EXP - wartość e do potęgi liczba. (e = 2,71828182845904).

	Składnia: EXP(liczba)
	liczba	wykładniki potęgi

EXP jest funkcją odwrotną do LN, logarytmu naturalnego liczby. LN - wartość logarytmu naturalnego (o podstawie e=2,71828182845904).

	Składnia: LN(liczba)
	liczba	liczba rzeczywista dodatnia, której logarytm naturalny należy obliczyć

LOG - wartość logarytmu liczby przy zadanej podstawie.

	Składnia: LOG(liczba, podstawa)
	liczba	dodatnia liczba rzeczywista, której logarytm należy obliczyć
	podstawa	postawa logarytmu (domyślnie przyjmuje się 10)

LOG10 - wartość logarytmu liczby przy podstawie 10.

	Składnia: LOG10(liczba)
	liczba	dodatnia liczba rzeczywista, której logarytm przy podstawie 10 należy wyznaczyć

ZAOKR - zaokrągla liczbę do określonej liczby cyfr.

	Składnia: ZAOKR(liczba ; liczba_cyfr)
	liczba	liczbą do zaokrąglenia
	liczba_cyfr	liczba cyfr, do których ma być zaokrąglona liczba

Przykład:

ZAOKR(-1,475 ; 2) jest równe -1,48
ZAOKR(21,5 ; -1) jest równe 20

LICZBA.CAŁK - obcina liczbę do części całkowitej usuwając część ułamkową.

	Składnia: LICZBA.CAŁK(liczba, liczba_cyfr)
	liczba	liczba, która ma być obcięta
	liczba_cyfr	liczba określającą dokładność obcinania (domyślnie 0)

Funkcje LICZBA.CAŁK i ZAOKR.DO.CAŁK są podobne w tym, że obydwie obliczają wartości całkowite. LICZBA.CAŁK usuwa ułamkową część liczby, ZAOKR.DO.CAŁK zaokrągla liczby w dół do najbliższej liczby całkowitej względem ułamkowej części liczby. Funkcje ZAOKR.DO.CAŁK i LICZBA.CAŁK są różne tylko w przypadku liczb ujemnych: LICZBA.CAŁK(-4.3) podaje w wyniku -4, a ZAOKR.DO.CAŁK(-4.3) podaje w wyniku -5, ponieważ -5 jest liczbą mniejszą. ZAOKR.DO.CAŁK - zaokrągla liczbę w dół do najbliższej liczby całkowitej.

	Składnia: ZAOKR.DO.CAŁK(liczba)
	liczba	liczba rzeczywista, którą należy zaokrąglić

Przykład:

ZAOKR.DO.CAŁK(8,9) jest równe 8
ZAOKR.DO.CAŁK(-8,9) jest równe -9
Formuła podająca dziesiętną część liczby rzeczywistej > 0 w komórce A1:
A1-ZAOKR.DO.CAŁK(A1)

ZAOKR.DÓŁ - zaokrągla liczbę w dół w kierunku zera.

	Składnia: ZAOKR.DÓŁ(liczb ; liczba_cyfr)
	liczba	liczbą rzeczywistą, która ma być zaokrąglona w dół
	liczba_cyfr	liczba cyfr, do ilu liczba ma być zaokrąglona

Przykład:

ZAOKR.DÓŁ(76,9 ; 0) jest równe 76
ZAOKR.DÓŁ(31415,92654 ; -2) jest równe 31400

ZAOKR.W.DÓŁ - zaokrągla liczbę w dół, w kierunku zera, do najbliższej wielokrotności znaczenia.

	Składnia: ZAOKR.W.DÓŁ(liczba ; znaczenie)
	liczba	wartość liczbowa, którą należy zaokrąglić
	znaczenie	wielokrotność, do której należy zaokrąglać

Uwagi:

• Jeśli argumenty liczba i znaczenie są różnych znaków, ZAOKR.W.DÓŁ podaje wartość błędu #LICZBA!.
   
• Niezależnie od znaku liczby, wartość jest zaokrąglana w dół przy odsuwaniu się od zera. Jeśli liczba jest dokładną wielokrotnością argumentu znaczenie, nie zostanie zaokrąglona.
   

Przykłady:

ZAOKR.W.DÓŁ(2,5 ; 1) jest równe 2
ZAOKR.W.DÓŁ(-2,5 ; -2) jest równe -2
ZAOKR.W.DÓŁ(1,5 ; 0,1) jest równe 1,5
ZAOKR.W.DÓŁ(0,234 ; 0,01) jest równe 0,23

ZAOKR.GÓRA - zaokrągla liczbę w górę, dalej od zera.

	Składnia: ZAOKR.GÓRA(liczba ; liczba_cyfr)
	liczba	liczba rzeczywistą, która ma być zaokrąglona w górę
	liczba_cyfr	liczba cyfr, do ilu liczba ma być zaokrąglona w górę

Przykłady:

ZAOKR.GÓRA(3,2 ; 0) jest równe 4
ZAOKR.GÓRA(31415,92654 ; -2) jest równe 31500

ZAOKR.W.GÓRĘ - wartość liczby zaokrąglona w górę, dalej od zera, do najbliższej wielokrotności cyfry znaczącej.

	Składnia: ZAOKR.W.GÓRĘ(liczba ; znaczenie)
	liczba	wartość liczbowa, którą należy zaokrąglić
	znaczenie	wielokrotność, do której należy zaokrąglać

Uwagi:

• Niezależnie od znaku liczby, zaokrąglenie następuje przy oddalaniu się od zera. Jeśli liczba jest dokładną wielokrotnością znaczenia, nie zachodzi żadne zaokrąglanie.
   
• Jeśli liczba i znaczenie mają różne znaki, ZAOKR.W.GÓRĘ podaje wartość błędu #LICZBA!.
   

Przykład:

ZAOKR.W.GÓRĘ(2,5 ; 1) jest równe 3
ZAOKR.W.GÓRĘ(-2,5 ; -2) jest równe -4
ZAOKR.W.GÓRĘ(1,5 ; 0,1) jest równe 1,5
ZAOKR.W.GÓRĘ(0,234 ; 0,01) jest równe 0,24

KOMBINACJE - liczba kombinacji dla danej liczby obiektów.

	Składnia: KOMBINACJE(liczba, liczba_wybrana)
	liczba	liczbą obiektów
	liczba_wybrana	liczbą obiektów w każdej kombinacji

Uwagi:

• Argumenty liczbowe obcina się do liczb całkowitych.
   
• Jeśli liczba < 0, liczba_wybrana < 0, albo liczba < liczba_wybrana, KOMBINACJE podaje wartość błędu #LICZBA!.
   

PERMUTACJE - liczba permutacji dla podanej liczby obiektów, które można wybrać z szerszej grupy obiektów.

	Składnia: PERMUTACJE(liczba ; liczba_wybrana)
	liczba	liczbą obiektów
	liczba_wybrana	liczba całkowita, która opisuje liczbę obiektów w każdej permutacji

Uwagi:

• Obydwa argumenty są w razie potrzeby zaokrąglane są sprowadzane do liczb całkowitych.
   
• Jeżeli liczba lub liczba_wybrana jest argumentem nieliczbowym, funkcja daje w wyniku wartość błędu #ARG!.
   
• Jeżeli liczba <= 0 lub jeśli liczba_wybrana < 0, funkcja daje w wyniku wartość błędu #LICZBA!.
   
• Jeżeli liczba < liczba_wybrana, funkcja daje w wyniku wartość błędu #LICZBA!.
   

LOS - liczba losowa o równomiernym rozkładzie i wartości większej od 0 i mniejszej od 1.

Składnia: LOS( )

Uwagi:

• Nową liczbę losową otrzymamy po każdym przeliczeniu arkusza.
   
• Aby wygenerować losową liczbę rzeczywistą z przedziału od a do b, należy użyć następującego wzoru:
  LOS()*(b-a)+a
   
• Jeśli chce się wykorzystać funkcję LOS do wygenerowania liczby losowej bez zmiany liczby przy każdym przeliczaniu komórek, można wprowadzić =LOS() do paska formuły i wybrać przycisk F9, aby zmienić formułę na liczbę losową.
   

RZYMSKIE - zamienia cyfry arabskie na rzymskie, jako tekst.

	Składnia: RZYMSKIE(liczba)
	liczba	zapisana w systemie cyfr arabskich, którą należy zamienić

Uwagi:

• Jeśli liczba jest ujemna, to podana zostanie wartość błędu #ARG!.
   
• Jeśli liczba jest większa od 3999, to podana zostanie wartość błędu #ARG!.
   

PI - podaje liczbę 3,14159265358979 z dokładnością do 15 cyfr.

Składnia: PI( )

RADIANY - zamienia stopnie na radiany.

	Składnia: RADIANY(kąt)
	kąt	kąt podany w stopniach, który należy zamienić

STOPNIE - przekształca radiany na stopnie.

	Składnia: STOPNIE(kąt)
	kąt	miara kąta wyrażona w radianach

Przykład:

STOPNIE(PI()) = 180

COS - podaje wartość cosinusa kąta.

	Składnia: COS(liczba)
	liczba	kąt w radianach. Jeśli kąt jest w stopniach, należy pomnożyć go przez PI()/180, by uzyskać radiany.

Przykład:

COS(60*PI()/180) jest równe 0,5, cosinus 60 stopni

SIN - podaje sinus danego kąta.

	Składnia: SIN(liczba)
	liczba	kąt w radianach. Jeśli kąt jest w stopniach, należy pomnożyć go przez PI()/180, by uzyskać radiany.

Przykład:

SIN(30*PI()/180) jest równe 0,5, sinus 30 stopni

TAN - podaje tangens kąta.

	Składnia: TAN(liczba)
	liczba	kąt w radianach. Jeśli kąt jest w stopniach, należy pomnożyć go przez PI()/180, by uzyskać radiany.

Przykład:

TAN(45*PI()/180) jest równe 1

 

Statystyczne funkcje arkusza roboczego są przeznaczone do wykonywania analizy statystycznej na zakresach danych. Np.: funkcja może dostarczyć informacji statystycznych na temat linii prostej rysowanej w grupie wartości takich, jak nachylenie linii, przecięcie y albo o rzeczywistych punktach tworzących linię prostą.

MAX - zwraca maksymalną wartość z listy argumentów.

	Składnia: MAX(liczba1 ; liczba2 ; ...)
	liczba1 ; liczba2 ;...	do 30 argumentów, dla których wyszukiwana jest wartość maksymalna

Uwagi:

• Jeśli argument jest tablicą lub adresem, wykorzystywane są tylko liczby z tej tablicy lub adresu. Puste komórki, wartości logiczne, tekst lub wartości błędów w tabeli lub adresie są pomijane.
   
• Jeśli argumenty nie zawierają liczb, funkcja MAX wyświetla wartość 0.
   

MIN - podaje wartość najmniejszej liczby w liście argumentów.

	Składnia: MIN(liczba1 ; liczba2 ; ...)
	liczba1 ; liczba2 ;...	do 30 liczb, dla których należy znaleźć wartość minimalną

Jeśli argumenty nie zawierają liczb, MIN podaje wartość 0. ŚREDNIA - podaje średnią arytmetyczną argumentów.

	Składnia: ŚREDNIA(liczba1 ; liczba2 ; ...)
	liczba1 ; liczba2 ;...	do 30 argumentów liczbowych, dla których należy wyznaczyć średnią

Uwagi:

• Argumenty powinny stanowić liczby, nazwy, tablice lub adresy komórek zawierających liczby.
   
• Jeśli argument w postaci tablicy lub adresu zawiera tekst, wartości logiczne lub puste komórki, wartości te są zignorowane, jednakże komórki z wartością zerową są uwzględniane.
   

ŚREDNIA.GEOMETRYCZNA - podaje średnią geometryczną tablicy lub zakresu danych dodatnich.

	Składnia: ŚREDNIA.GEOMETRYCZNA(liczba1 ; liczba2 ; ...)
	liczba1 ; liczba2 ;...	do 30 argumentów, dla których chcemy obliczyć średnią. Można również stosować pojedynczą tablicę lub adres tablicy, zamiast argumentów rozdzielonych średnikami.

Uwagi:

• Jeżeli tablica lub adres argumentu zawiera tekst, wartości logiczne lub puste komórki, wówczas wartości te będą ignorowane, jednakże komórki z wartością zerową zostaną uwzględnione.
   
• Jeżeli jakaś dana <= 0, ŚREDNIA.GEOMETRYCZNA daje w wyniku wartość błędu #LICZBA!
   

MEDIANA - podaje wartość mediany. (Liczba w środku zbioru liczb tzn. połowa liczb ma wartości większe niż mediana i połowa ma wartości mniejsze).

	Składnia: MEDIANA(liczba1 ; liczba2 ; ...)
	liczba1 ; liczba2 ;...	do 30 liczb, dla których należy wyznaczyć medianę

Jeśli liczba danych liczbowych w zbiorze jest parzysta, to MEDIANA oblicza średnią dwóch liczb środkowych.
Przykład:

MEDIANA(1; 2; 3; 4; 5; 6) jest równe 3,5 (średnia z 3 i 4)

ILE.LICZB - ilość liczb w liście argumentów.

	Składnia: ILE.LICZB(wartość1, wartość2,...)
	wartość1, wartość2,...	do 30 argumentów, które mogą zawierać lub odwoływać się do różnych typów danych

Uwagi:

• Zliczane są argumenty liczbowe, zerowe, wartości logiczne lub tekstowe, jednakże ignorowane są wartości błędów lub tekstowe, niemożliwe do przedstawienia w postaci liczbowej.
   
• Jeśli argument jest tablicą lub adresem, zlicza się jedynie liczby, ignorowane są puste komórki, wartości logiczne i tekstowe.
   

ILE.NIEPUSTYCH - zlicza liczbę niepustych wartości w liście argumentów.

	Składnia: ILE.NIEPUSTYCH(wartość1, wartość2,...)
	wartość1, wartość2,...	do 30 argumentów przedstawiających wartości, które należy zliczyć. Wartością jest dowolny typ informacji, włącznie z pustym tekstem (""), ale z wyłączeniem pustych komórek. Jeśli argument jest tablicą lub adresem, puste komórki nie będą brane pod uwagę

LICZ.PUSTE - zlicza puste komórki w wybranym zakresie.

	Składnia: LICZ.PUSTE(zakres)
	Zakres	zakres, z którego mają być zliczane puste komórki Zliczane są także komórki z formułami podającymi w wyniku "" (pusty tekst). Nie są zliczane komórki z wartością równą zero.

LICZ.JEŻELI - zlicza liczbę komórek wewnątrz zakresu, które spełniają podane wymagania.

	Składnia: LICZ.JEŻELI(zakres ; kryteria)
	zakres	zakres komórek, z którego mają być zliczane komórki
	kryteria	kryteria w postaci liczby, wyrażenia lub tekstu określające, które komórki będą obliczane

Przykłady:

Jeżeli A3:A6 zawiera odpowiednio "jabłka", "pomarańcze", "brzoskwinie", "jabłka", to:
LICZ.JEŻELI(A3:A6;"jabłka") jest równe 2
Jeżeli B3:B6 zawiera odpowiednio 32, 54, 75, 86.
LICZ.JEŻELI(B3:B6;">55") jest równe 2

 

Za pomocą funkcji tekstowych można manipulować ciągami tekstowymi w formułach. Np.: można zmienić wielkość liter albo ustalić długość ciągu tekstowego. Można także łączyć lub wiązać datę z ciągiem tekstowym. Poniższa formuła jest przykładem sposobu użycia funkcji DZIŚ z funkcją TEKST do utworzenia komunikatu zawierającego bieżącą datę sformatowaną w postaci dd-mmm-rr.
="Raport budżetu z dnia "&TEKST(DZIŚ(),"dd-mmm-rr")

ZNAK - podaje znak o podanym numerze kodu.

	Składnia: ZNAK(liczba)
	liczba	liczba od 1 do 255 określająca kod ASCII znaku

Przykład:

ZNAK(65) jest równe A

KOD - zwraca kod liczbowy pierwszego znaku w szeregu.

	Składnia: KOD(tekst)
	tekst	tekst, dla którego ma zostać wyświetlony kod pierwszego znaku

Przykłady:

KOD("A") jest równe 65
KOD("ABCDE") jest równe 65

LITERY.MAŁE - zamienia wszystkie duże litery w łańcuchu tekstowym na małe.

	Składnia: LITERY.MAŁE(tekst)
	tekst	tekst, który należy przetworzyć na małe litery

Przykład:

LITERY.MAŁE("ABCDEFGHIJK") jest równe abcdefghijk

LITERY.WIELKIE - przekształca małe litery tekstu w wielkie.

	Składnia: LITERY.WIELKIE(tekst)
	tekst	tekst, którego znaki przekształcane są w wielkie litery; tekst może być adresem

Przykład:

LITERY.WIELKIE("abcdefghijk") jest równe ABCDEFGHIJK

Z.WIELKIEJ.LITERY - zmienia na wielką literę pierwszą literę w tekście następujące po znaku innym niż litera. Wszystkie inne litery zastępowane są literami małymi.

	Składnia: Z.WIELKIEJ.LITERY(tekst)
	tekst	tekst lub formułą, której wynikiem jest tekst lub adres do komórki zawierającej tekst, który ma zostać częściowo przekształcony na tekst pisany wielkimi literami

Przykład:

Z.WIELKIEJ.LITERY("to jest TYTUŁ") jest równe To Jest Tytuł

DŁ - podaje liczbę znaków w łańcucha tekstowym.

	Składnia: DŁ(tekst)
	tekst	tekst, którego długość należy znaleźć (spacje liczy się jako znaki)

FRAGMENT.TEKSTU - pobiera określoną liczbę znaków z łańcucha tekstowego, począwszy od podanej pozycji.

	Składnia: FRAGMENT.TEKSTU(tekst ; liczba_początkowa ; liczba_znaków)
	tekst	łańcuch tekstowy, zawierającym znaki, które należy wydzielić
	liczba_początkowa	położenie pierwszego znaku, który należy wydzielić z tekstu (pierwszy znak w tekście ma liczbę_początkową 1) Jeśli liczba_początkowa jest większa niż długość tekstu, FRAGMENT.TEKSTU podaje wartość "".   Jeśli liczba_początkowa jest mniejsza niż długość tekstu, ale liczba_początkowa + liczba_znaków przewyższają długość tekstu, wynikiem FRAGMENT.TEKSTU są znaki do końca tekstu.   Jeśli liczba_początkowa jest mniejsza niż 1, FRAGMENT.TEKSTU podaje wartość błędu #ARG!.
	liczba_znaków	ile znaków powinno zostać pobrane z tekstu. Gdy liczba_znaków < 0, FRAGMENT.TEKSTU podaje wartość błędu #ARG!

Przykłady:

FRAGMENT.TEKSTU("ABCDEFGHIJK" ; 1 ; 5) jest równe ABCDE
FRAGMENT.TEKSTU("ABCDEFGHIJK" ; 7 ; 20) jest równe GHIJK
FRAGMENT.TEKSTU("1234" ; 5 ; 5) jest równe ""

LEWY - podaje pierwsze znaki w łańcuchu tekstowym.

	Składnia: LEWY(tekst ; liczba_znaków)
	tekst	łańcuch tekstowy zawierający znaki, które należy wydzielić
	liczba_znaków	ile znaków ma być wynikiem działania LEWY. Liczba_znaków musi być większa lub równa 0.   Jeśli liczba_znaków jest większa niż długość tekstu, wynikiem jest cały tekst.   Jeśli argument liczba_znaków zostanie pominięty, jego wartość zostanie domyślnie przyjęta za 1.

Przykład:

LEWY("ABCDEFGHIJK" ; 4) jest równe ABCD
Jeśli A1 zawiera ABCDEFGHIJK, to:
LEWY(A1) jest równe A

PRAWY - podaje ostatnie (najbardziej z prawej strony) znaki w łańcuchu tekstowym.

	Składnia: PRAWY(tekst ; liczba_znaków)
	tekst	łańcuch tekstowy zawierający znaki, które należy wydzielić
	liczba_znaków	określa liczbę znaków do pobrania. Liczba_znaków musi być większa lub równa 0.   Jeśli liczba_znaków jest większa niż długość tekstu wynikiem jest cały tekst.   Jeśli argument liczba_znaków zostanie pominięty, jego wartość zostanie domyślnie przyjęta za 1.

Przykłady:

PRAWY("ABCDEFGHIJK" ; 3) jest równe IJK
PRAWY("ABCDEFGHIJK") jest równe K

ZNAJDŹ - odnajduje jeden łańcuch tekstowy wewnątrz innego łańcucha i podaje numer znaku, przy którym pojawia się po raz pierwszy szukany tekst .

	Składnia: ZNAJDŹ(szukany_tekst ; obejmujący_tekst ; punkt_startu)
	tekst	łańcuch tekstowy zawierający znaki, które należy wydzielić
	szukany_tekst	tekst, który należy znaleźć
	obejmujący_tekst	tekst, zawierający tekst, który należy znaleźć Jeśli szukany_tekst jest "" (pusty), to funkcja ZNAJDŹ dopasowuje pierwszy znak w przeszukiwanym łańcuchu (znak oznaczony punkt_startu lub 1).   Szukany_tekst nie może zawierać żadnych znaków zastępczych.
	punkt_startu	znak, od którego należy rozpocząć przeszukiwania (pierwszy znak w ma ner 1). Jeśli argument zostanie pominięty, to przyjmuje się, że jego wartość wynosi 1

Jeśli szukany_tekst nie występuje w obejmujący_tekst, funkcja ZNAJDŹ podaje w wyniku wartość błędu #ARG!.
Przykłady:

ZNAJDŹ("c" ; "ABCDEFGHIJK") jest równe #ARG!
ZNAJDŹ("C" ; "ABCDEFGHIJK") jest równe 3
ZNAJDŹ("C" ; "ABCDEFGHIJK" ; 5) jest równe #ARG!

PODSTAW - funkcja zastępuje argumentem nowym tekstem fragment tekstu w łańcuchu tekstowym.

	Składnia: PODSTAW(tekst ; poprzedni_tekst ; nowy_tekst ; numer_wystąpienia)
	tekst	tekst lub adres komórki zawierającej tekst, w którym mają być zastąpione znaki
	poprzedni_tekst	tekst do zastąpienia
	nowy_tekst	tekst, którym zostanie zastąpiony poprzedni_tekst
	numer_wystąpienia	określa, które wystąpienie argumentu poprzedni_tekst zostanie zastąpione przez nowy_tekst; jeśli wybierze się numer_wystąpienia, to tylko to wystąpienie poprzedni_tekst zostanie zastąpione; w innym przypadku każde pojawienie się poprzedni_tekst jest zamieniane przez nowy_tekst

Funkcję PODSTAW stosuje się, gdy trzeba zamienić wybrany tekst w łańcuchu tekstowym, funkcję ZASTĄP zaś, kiedy trzeba zastąpić dowolny tekst występujący w określonym miejscu łańcucha tekstowego.
Przykłady:

PODSTAW("ABCABCABC"; "A"; "X") jest równe XBCXBCXBC
PODSTAW("ABCABCABC" ; "A" ; "X" ; 2) jest równe ABCXBCABC

POWT - powtarza tekst określoną ilość razy.

	Składnia: POWT(tekst ; liczba_powtórzeń)
	tekst	tekst, który ma być powtarzany
	liczba_powtórzeń	liczba dodatnia określającą ilość powtórzeń tekstu; jeśli argument ma wartość 0, funkcja podaje w wyniku ""; wynik działania funkcji nie może być dłuższy niż 255 znaków

Przykład:

POWT("*-" ; 3) jest równe *-*-*-

ZASTĄP - zastępuje część łańcucha tekstowego innym łańcuchem tekstowym.

	Składnia: ZASTĄP(poprzedni_tekst ; numer_znaku ; liczba_znaków ; nowy_tekst)
	poprzedni_tekst	tekst, w którym chce się zastąpić niektóre znaki
	numer_znaku	pozycja znaku w tekście określonym przez argument poprzedni_tekst, od której chce się zastąpić tekst za pomocą nowy_tekst
	liczba_znaków	liczba znaków w poprzedni_tekst do zastąpienia przez nowy_tekst
	nowy_tekst	tekst, który zastąpi znaki w poprzedni_tekst

Przykłady:

ZASTĄP("ABCDEFGHIJK"; 1; 3; "*") jest równe *DEFGHIJK
ZASTĄP("ABCDEFGHIJK " ; 3 ; ; "*") jest równe AB*DEFGHIJK

TEKST - przekształca wartość w tekst w określonym formacie liczbowym.

	Składnia: TEKST(wartość ; format_tekst)
	wartość	wartość liczbowa, formułą obliczaną jako liczba lub adresem komórki zawierającej wartość liczbową
	format_tekst	format liczbowy w postaci tekstowej (nie może zawierać gwiazdki (*) i nie może być formatem Ogólny)

Formatowanie komórki przy pomocy polecenia na karcie Liczby z pola dialogu Formatuj komórki zmienia tylko format, a nie wartość. Zastosowanie tej funkcji spowoduje przekształcenie wartości w sformatowany tekst, a wynik nie będzie już dłużej obliczany jako liczba.
Przykłady:

TEKST(2,715 ; "0,00 zł") jest równe 2,72 zł
TEKST("31.11.2002" ; "dd mmmm rrrr") jest równe 31 listopad 2002

 

Funkcje daty i czasu pozwalajš na pobireanie daty i czasu systemowego oraz wykonywanie wszelkiego typu opracji na datach i godzinach: obliczanie różnic, konwersję, itp.

TERAZ - podaje wartość bieżącej daty i czasu.

Składnia: TERAZ( )

Uwagi:

• numery kolejne pochodzą z zakresu od 1 do 65 380, co odpowiada datom od 1 stycznia 1900 do 31 grudnia 2078
   
• część całkowita liczby przedstawiają datę, a część ułamkowa - czas
   
• funkcja TERAZ zmienia się tylko, gdy przeliczamy arkusz lub wykonujmy makroinstrukcja zawierająca tę funkcję
   

DZIŚ - podaje aktualną datę.

Składnia: DZIŚ( )

Numer kolejny jest kodem daty-czasu wykorzystywanym przez do obliczeń daty i czasu. DATA - podaje numer kolejny podanej daty.

	Składnia: DATA(rok ; miesiąc ; dzień)
	rok	liczba z zakresu od 1900 do 2078
	miesiąc	miesiąc roku; jeśli miesiąc jest większy niż 12, to liczbę tę dodaje się do pierwszego miesiąca podanego roku
	dzień	dzień miesiąca; jeśli dzień jest większy niż liczba dni w miesiącu, to liczbę tę dodaje się do pierwszego dnia miesiąca

ROK - podaje rok odpowiadający argumentowi (liczba całkowita od 1900 do 2078).

	Składnia: ROK(numer_kolejny)
	numer_kolejny	kod daty-czasu przy obliczaniu daty i czasu

MIESIĄC - podaje miesiąc odpowiadający numerowi kolejnemu (liczba całkowita od 1 do 12).

	Składnia: MIESIĄC(numer_kolejny)
	numer_kolejny	kod daty-czasu stosowanym w obliczeniach daty i czasu

DZIEŃ.TYG - podaje dzień tygodnia odpowiadający numerowi kolejnemu.
Dzień jest wyrażony jako liczba całkowita, zmieniająca się od 1 (niedziela) do 7 (sobota).

	Składnia: DZIEŃ.TYG(numer_kolejny ; typ_wyniku)
	numer_kolejny	kod daty-czasu używany do obliczeń daty i czasu. Można podać w postaci tekstu, jak np.: 11-Lis-2002 lub 11-11-02, zamiast w postaci liczby
	Typ_wyniku	jest liczbą, która określa typ obliczanej wartości Typ_wyniku:      Obliczona liczba: 1 lub brak liczby od 1 (niedziela) do 7 (sobota) 2 liczby od 1 (poniedziałek) do 7 (niedziela) 3 liczby od 0 (poniedziałek) do 6 (niedziela)

CZAS - podaje w wyniku numer kolejny podanego czasu.
Numer kolejny obliczany przez funkcję CZAS jest ułamkiem dziesiętnym w zakresie od 0 do 0,99999999, reprezentującym czas od 0:00:00 do 23:59:59.

	Składnia: CZAS(godzina ; minuta ; sekunda)
	godzina	liczba od 0 do 23 reprezentującą godziny
	Minuta	liczba od 0 do 59 reprezentującą minuty
	Sekunda	liczba od 0 do 59 reprezentującą sekundy

GODZINA - podaje godzinę odpowiednio do podanej godziny (liczba całkowita od 0 do 23).

	Składnia: GODZINA(numer_kolejny)
	numer_kolejny	kod daty-czasu stosowany w obliczeniach daty i czasu

MINUTA - podaje wartość minut odpowiadającą podanej godzinie (liczba całkowita od 0 do 59).

	Składnia: MINUTA(numer_kolejny)
	numer_kolejny	kod daty-czasu stosowany w obliczeniach daty i czasu

SEKUNDA - podaje sekundy, którym przyporządkowany jest czas (liczba całkowita od 0 do 59).

	Składnia: SEKUNDA(numer_kolejny)
	numer_kolejny	kod daty-czasu stosowany w obliczeniach daty i czasu

 

Funkcje logiczne są przeznaczone do sprawdzania jednego lub wielu warunków. Np.: można użyć funkcji JEŻELI do ustalenia, czy warunek jest prawdą czy fałszem: Jedna wartość jest zwracana, gdy warunek jest spełniony, a inna wartość, gdy warunek nie jest spełniony.

JEŻELI - podaje w wyniku jedną wartość, jeśli argument logiczna_test zostanie obliczony jako PRAWDA a inną, jeśli wartością tą będzie FAŁSZ. Funkcję JEŻELI wykorzystuje się w celu przeprowadzenia testu logicznego na wartościach i formułach. Wynik testu decyduje o wartości otrzymanej w wyniku funkcji JEŻELI.

	Składnia: JEŻELI(logiczna_test ; wartość_jeżeli_prawda ; wartość_jeżeli_fałsz)
	logiczna_test	dowolna wartością lub wyrażeniem zwracające wartość PRAWDA lub FAŁSZ
	wartość_jeżeli_prawda	wartość wyniku, gdy wartość testu jest PRAWDA. W przypadku, gdy wartość_jeżeli_prawda zostanie pominięty, to wynikiem będzie PRAWDA
	wartość_jeżeli_fałsz	wartość wyniku, gdy wartość testu jest FAŁSZ. W przypadku, gdy wartość_jeżeli_fałsz zostanie pominięty, to wynikiem będzie FAŁSZ

Można zagnieździć do 7 funkcji JEŻELI stosując je jako argumenty wartość_jeżeli_prawda i wartość_jeżeli_fałsz w celu spełnienia bardziej złożonych warunków.
Przykład:

JEŻELI(CZY.LICZBA(A1) ; JEŻELI (A1>=0 ; "Dodatnia" ; "Ujemna") ; JEŻELI(CZY.TEKST(A1) ; "To jest tekst" ; "Ani liczba, ani tekst" ) )

LUB - zwraca wartość logiczną PRAWDA ,jeśli choć jeden argument ma wartość logiczną PRAWDA; jeśli wszystkie argumenty mają wartość logiczną FAŁSZ, funkcja zwraca wartość logiczną FAŁSZ.

	Składnia: LUB(wartość_logiczna1 ; wartość_logiczna2 ; ...)
	wartość_logiczna1 ; wartość_logiczna2 ;...	warunki (do 30) poddane sprawdzeniu pod kątem wartości logicznej

Uwagi:

• Argumenty powinny być wartościami logicznymi lub adresami zawierającymi wartości logiczne.
   
• Jeśli którykolwiek z argumentów zawiera tekst, liczby lub puste komórki, wartości te są pomijane.
   
• Jeśli określony zakres nie zawiera wartości logicznych, funkcja LUB wyświetla wartość błędu #ARG!.
   

Przykłady

LUB(1+1=1;2+2=5) jest równe FAŁSZ
Sprawdzenie czy komórka A1 zawiera pojedynczy znak c lub s:
JEŻELI(LUB(A1="c";A1="s"),,)

ORAZ - wynikiem funkcji jest PRAWDA, jeśli wszystkie jej argumenty mają wartość PRAWDA ; wynikiem funkcji jest FAŁSZ, jeśli co najmniej jeden z argumentów ma wartość FAŁSZ.

	Składnia: ORAZ(logiczny1 ; logiczny2 ; ...)
	logiczny1 ; logiczny 2;...	do 30 warunków logicznych, które mogą przyjmować wartości logiczne PRAWDA lub FAŁSZ

Uwagi:

• Argumenty powinny być wartościami logicznymi lub adresami zawierającymi wartości logiczne.
   
• Pomija się wartości adresów zawierające tekst lub puste.
   
• Podaje wartość błędu #ARG!, jeśli wprowadzony zakres nie zawiera wartości logicznych.
   

Przykład:

Należy wyświetlić B4, o ile zawiera ona liczbę z przedziału 1 do 100, a komunikat w przeciwnym przypadku. Jeżeli B4 zawiera 104, to:
JEŻELI(ORAZ(1>=B4;B4<=100);B4;"Wartość spoza zakresu".) jest równe "Wartość spoza zakresu".
Jeśli B4 zawiera 50, to:
JEŻELI(ORAZ(1>=B4;B4<=100);B4;"Wartość spoza zakresu") jest równe 50

NIE - odwraca wartość swojego argumentu.

	Składnia: NIE(zm_logiczna)
	zm_logiczna	wartość lub wyrażeniem, które musi przyjmować wartości PRAWDA lub FAŁSZ

Przykład:

NIE(1+1=2) jest równe FAŁSZ

 

W Excel'u występuje kilkanaście funkcji używanych do analizy danych w listach lub w bazach danych. Każda z tych funkcji wymaga podania trzech argumentów: baza danych, pole i kryteria. Argumenty te podają adresy zakresów arkusza, wykorzystywanych przez funkcje bazy danych.
Składnia: BDfunkcja(baza_danych; pole; kryteria)
gdzie:

• baza_danych
  zakres komórek tworzących bazę danych. Baza danych jest listą powiązanych informacji, w którym wiersze są rekordami, a kolumny polami. Pierwszy wiersz listy zawiera etykiety poszczególnych kolumn. Adres można podawać jako zakres komórek lub jako nazwę odpowiadającą zakresowi zawierającemu listę.
   
• pole
  wskazuje, którą kolumnę funkcja ma obejmować swoim działaniem. Kolumny danych muszą mieć etykietę identyfikacyjną w pierwszym wierszu. Argument pole można podać jako tekst, ujmując etykietę kolumny w cudzysłów lub jako numer odpowiadający pozycji kolumny na liście: 1 dla kolumny pierwszej, 2 dla drugiej itd.
   
• kryteria
  adres zakresu komórek zawierających warunki funkcji. Funkcja zwraca tylko te informacje z listy, które spełniają warunki podane w zakresie kryteriów. Zakres kryteriów zawiera kopię etykiety kolumny, która ma zostać przez funkcję podsumowana. Adres kryteriów można wprowadzić jako zakres komórek (np. A1:F2) lub jako nazwę przypisaną do zakresu
   

Wskazówki

• Możliwe jest użycie dowolnego zakresu jako argumentu kryterium, o ile tylko zawiera on co najmniej jedną etykietę kolumny i co najmniej jedną komórkę poniżej etykiety, służącą do określania warunku.
   
• Należy upewnić się, że zakres kryteriów nie zachodzi na zakres z listy.
   
• Aby przeprowadzić operację na całej kolumnie w bazie danych, należy wprowadzić pusty wiersz poniżej etykiet kolumn w zakresie zawierającym kryterium.
   

BD.ILE.REKORDÓW - zlicza komórki w kolumnie bazy danych, zawierające liczby, pasujące do podanych kryteriów. Argument pole jest opcjonalny. Jeśli argument pole został pominięty, funkcja BD.ILE.REKORDÓW zlicza wszystkie rekordy w bazie danych, które spełniają kryteria.

Składnia: BD.ILE.REKORDÓW(baza_danych ; pole ; kryteria)

BD.ILOCZYN - mnoży wartości w kolumnie bazy danych, spełniające podane warunki.

Składnia: BD.ILOCZYN(baza_danych ; pole ; kryteria)

BD.MAX - podaje wartość największej liczby w kolumnie bazy danych, spełniającej podane warunki.

Składnia: BD.MAX(baza_danych ; pole ; kryteria)

BD.MIN - podaje wartość najmniejszej liczby w kolumnie bazy danych, spełniającej podane warunki.

Składnia: BD.MIN(baza_danych ; pole ; kryteria)

BD.SUMA - dodaje do siebie liczby w kolumnie bazy danych, spełniające podane warunki.

Składnia: BD.SUMA(baza_danych ; pole ; kryteria)

BD.ŚREDNIA - uśrednia wartości w kolumnie bazy danych, spełniające podane kryteria.

Składnia: BD.ŚREDNIA(baza_danych ; pole ; kryteria)

 

Funkcje finansowe służą do wykonywania często stosowanych obliczeń finansowych takich, jak ustalanie wysokości spłat pożyczki, przyszłej wartości lub bieżącej wartości inwestycji oraz wartości obligacji lub papierów wartościowych. Do najczęściej stosowanych argumentów funkcji finansowych należą:

• Wartość przyszła (fv) - wartość inwestycji lub pożyczki po spłaceniu wszystkich wpłat.
   
• Liczba okresów (nper) - całkowita liczba wpłat lub okresów inwestycji.
   
• Wpłata (pmt) - kwota wpłacana okresowo na poczet inwestycji lub pożyczki.
   
• Wartość obecna (pv) - wartość inwestycji lub pożyczki na początku okresu inwestycji. Np.: obecna wartość pożyczki jest podstawową kwotą, która jest pożyczana.
   
• Oprocentowanie (rate) - wysokość oprocentowania pożyczki lub inwestycji.
   
• Typ (type) - odstępy czasu, w jakich są dokonywane wpłaty w czasie okresu spłat takie, jak początek lub koniec miesiąca.
   

 

Informacyjne funkcje są przeznaczone do ustalania typu danych przechowywanych w komórce. Do funkcji informacyjnych należą funkcje stanowiące grupę funkcji znanych jako funkcje CZY. Funkcje te zwracają wartość PRAWDA, jeśli komórka spełnia warunek. Jeśli np. komórka zawiera wartość parzystą, funkcja arkusza roboczego ISEVEN zwraca wartość PRAWDA. Jeśli trzeba ustalić, czy w zakresie komórek są komórki puste, można zastosować funkcję arkusza roboczego LICZ.PUSTE do policzenia liczby pustych komórek w zakresie albo można zastosować funkcję CZY.PUSTA w celu ustalenia, czy w zakresie jest przynajmniej jedna pusta komórka.

Funkcje CZY: grupa 9 funkcji wykorzystywanych do testowania rodzaju wartości lub adresu. Każda z tych funkcji sprawdza rodzaj wartości i zwraca wartość PRAWDA lub FAŁSZ w zależności od wyniku. Funkcje CZY są przydatne w formułach do testowania wyniku obliczeń. W połączeniu z funkcją JEŻELI, pozwalają na wyszukiwanie błędów w formułach.

Składnia: CZY.funkcja(wartość)

wartość

wartość poddawaną sprawdzeniu. Wartość może nie istnieć (pusta komórka), może zawierać poddawany testowi błąd, wartość logiczną, tekst, liczbę, adres lub nazwę odnoszącą się do którejkolwiek z powyższych wartości.

Funkcja:	Wyświetla wartość logiczną PRAWDA jeśli:
CZY.PUSTA	wartość odnosi się do pustej komórki
CZY.BŁ	wartość odnosi się do każdej wartości błędnej z wyjątkiem #N/D!
CZY.BŁĄD	wartość odnosi się do każdej wartości błędnej (#N/D!, #ARG!, #ADR!, #DZIEL/0!, #LICZBA!, #NAZWA? lub #ZERO!)
CZY.LOGICZNA	wartość odnosi się do wartości logicznej
CZY.BRAK	wartość odnosi się do wartości błędnej #N/D
CZY.NIE.TEKST	wartość odnosi się do każdej zawartości komórki innej niż tekst (również dla pustej komórki)
CZY.LICZBA	wartość odnosi się do liczby
CZY.ADR	wartość odnosi się do adresu
CZY.TEKST	wartość odnosi się do tekstu

Przykład:

Jeżeli dla zakresu A1:A4 chcemy obliczyć średnią, ale nie mamy pewności czy komórki zawierają liczby (gdy zakres nie zawiera żadnych liczb, formuła ŚREDNIA(...) wyświetla wartość błędu #DZIEL/0!):
JEŻELI(CZY.BŁĄD(ŚREDNIA(A1:A4));"Brak Liczb";ŚREDNIA(A1:A4))

 

Szukając wartości na listach lub w tabelach albo odwołania do komórki można stosować funkcje wyszukiwania i odwołania. Aby np. znaleźć wartość w tabeli przez dopasowanie wartości z pierwszej kolumny tabeli, należy zastosować funkcję WYSZUKAJ.PIONOWO. Aby ustalić położenie wartości na liście, należy zastosować funkcję PODAJ.POZYCJĘ.

NR.KOLUMNY - podaje w wyniku numer kolumny przy danym adresie

	Składnia: NR.KOLUMNY(adres)
	adres	komórka, której numer kolumny należy podać. Jeśli argument adres zostanie pominięty, to zakłada się, że jest adresem komórki, w której pojawia się funkcja NR.KOLUMNY.

Przykłady

NR.KOLUMNY(A3) jest równe 1
Jeśli NR.KOLUMNY zostanie wprowadzona do C5, wtedy:
NR.KOLUMNY()jest równe 3

WIERSZ - podaje numer wiersza adresu

	Składnia: WIERSZ(adres)
	adres	komórka, której numer kolumny należy podać. komórka, dla której należy określić numer wiersza. Jeśli argument adres zostanie pominięty, to zakłada się, że jest adresem komórki, w której pojawia się funkcja WIERSZ.

Przykłady

WIERSZ(A3) jest równe 3
Jeśli WIERSZ wprowadzone jest w C5, wtedy:
WIERSZ()jest równe 5

 

Stosując szczególnie złożone obliczenia w wielu formułach lub obliczenia wymagające wielu formuł ponieważ istniejące funkcje arkusza roboczego są niewystarczające, można utworzyć funkcje niestandardowe. Funkcje te znane jako funkcje definiowane przez użytkownika są tworzone za pomocą języka Visual Basic for Application.